در کنار هر فیلم پرفروش کلاسیک، معمولاً مجموعهای از دنبالهها تولید میشود که تلاش دارند از موفقیت نسخه اصلی بهرهبرداری کنند. برخی از این دنبالهها حتی از فیلم نخست بهتر از کار درمیآیند، اما در بسیاری از موارد، جادوی سینمایی اولیه هرگز تکرار نمیشود.
علاوه بر دنبالههایی که به بدنامی، میراث فیلم اول را زیر سؤال میبرند، برخی دنبالهها نیز بهمرور زمان کاملاً از یاد رفتهاند؛ حتی فیلمهایی که بسیار محبوب بودهاند، دنبالههایی دارند که شاید بسیاری از مخاطبان از وجودشان بیخبر باشند.
البته برخی از این دنبالهها در جای خود آثار قابل قبولی هستند، اما از نظر تجاری یا هنری هرگز نتوانستند با نسخه اصلی رقابت کنند. برخی دیگر نیز کاملاً شایسته فراموششدن هستند و حالتی از آثار کمهزینه و صرفاً سودجویانه دارند.
در این گزارش، با حذف دنبالههای منتشرشده بهصورت خانگی و تمرکز بر فیلمهایی که اکران گسترده داشتهاند، به ۱۲ دنباله پرفروش میپردازیم که کمتر کسی از وجودشان مطلع است و توضیح میدهیم چرا این آثار به حاشیه رانده شدند.
French Connection II (1975)
پس از موفقیت فیلم «ارتباط فرانسوی» محصول ۱۹۷۱ که تصویری واقعگرایانه از ژانر پلیسی ارائه داد، دنباله آن با نام «ارتباط فرانسوی ۲» در سال ۱۹۷۵ اکران شد. این بار، «پوپای دویل» با بازی جین هکمن برای نابودی امپراتوری مواد مخدر «آلن شارنیه» به مارسی فرستاده میشود.
این فیلم با وجود فروش ۱۲ میلیون دلاری، فاصله زیادی با فروش ۴۱ میلیون دلاری فیلم اول داشت. هرچند این دنباله هرگز به اندازه نسخه اصلی تأثیرگذار نشد، اما همچنان یک تریلر جنایی قدرتمند با فضایی متفاوت در جنوب فرانسه محسوب میشود. با این حال، ناکامی نسبی آن باعث شد «ارتباط فرانسوی» به یک مجموعه چندگانه تبدیل نشود.
Airplane II: The Sequel (1982)
کمدی کلاسیک «هواپیما!» در سال ۱۹۸۰ استاندارد تازهای برای کمدی اسلپاستیک تعیین کرد. دو سال بعد دنباله آن ساخته شد و داستان را به فضا برد؛ جایی که «تد استرایکر» باید یک شاتل فضایی را از کنترل هوش مصنوعی خارجشده نجات دهد.
با نبود نویسندگان و کارگردانان فیلم اول، این دنباله عمدتاً شوخیهای تکراری نسخه قبل را بازسازی میکند. با وجود حضور ویلیام شاتنر در نقش پارودی «استار ترک»، فیلم نتوانست موفقیت نسخه اول را تکرار کند و با ۲۷ میلیون دلار فروش، عملاً این مجموعه را متوقف کرد.
The Sting II (1983)
ده سال پس از موفقیت خیرهکننده «فریب»، دنبالهای با بازی جکی گلیسون و مک دیویس ساخته شد. این فیلم بیشتر شبیه بازسازی نسخه اولیه است تا ادامه آن؛ زیرا بسیاری از نامها و ساختارهای روایی مشابه هستند.
«فریب ۲» نتوانست جذابیت فیلم اول را تکرار کند و با شکست در گیشه و نقدها، به فراموشی سپرده شد.
Staying Alive (1983)
پس از موفقیت «تب شنبه شب» و تبدیل شدن جان تراولتا به یک ستاره سینما، دنباله آن با نام «زنده ماندن» ساخته شد؛ فیلمی به کارگردانی سیلوستر استالونه که داستان تلاش «تونی مانرو» برای موفقیت در برادوی را دنبال میکند.
با وجود فروش ۱۶۴ میلیون دلاری، این فیلم بهشدت از سوی منتقدان مورد انتقاد قرار گرفت و بسیاری آن را توهینی به فیلم کلاسیک اولیه دانستند.
2010: The Year We Make Contact (1984)
دنباله «۲۰۰۱: ادیسه فضایی» یکی از دشوارترین چالشهای سینما بود. با این حال فیلم «۲۰۱۰» با اقتباس از رمان آرتور سی. کلارک، توانست یک اثر علمیتخیلی قابل احترام ارائه کند.
هرچند این دنباله فاقد نبوغ بصری استنلی کوبریک بود، اما داستانی روشنتر و جلوههای ویژهای چشمگیر داشت و امروز یکی از آثار underrated علمیتخیلی محسوب میشود.
Caddyshack II (1988)
دنباله «کدیشک» یکی از بدترین دنبالههای کمدی دهه ۸۰ است. با نبود اکثر ستارگان فیلم اول و جایگزینی نقش کلیدی با جکی میسن، فیلم نتوانست حتی بخش کوچکی از جذابیت نسخه اصلی را ارائه دهد. این دنباله تنها ۱۱ میلیون دلار فروش داشت و به سرعت کنار گذاشته شد.
The Two Jakes (1990)
دنباله «محله چینیها» با کارگردانی و بازی جک نیکلسون ساخته شد. اینبار جیک گیتس درگیر پروندهای پیچیده در لسآنجلس سال ۱۹۴۸ میشود.
این فیلم در مقایسه با نسخه کلاسیک اولیه فاقد همان جذابیت و تعلیق بود و با شکست در گیشه، آخرین کارگردانی نیکلسون شد.
An American Werewolf in Paris (1997)
دنباله «گرگینه آمریکایی در لندن» از نظر فنی بیشتر یک اثر مستقل است تا ادامه داستان. جلوههای ویژه ضعیف، روایت سردرگم و عدم تعادل ژانری، این فیلم را به اثری ناموفق تبدیل کرد. دنباله ۱۹۹۷ هرگز نتوانست جایگاه فیلم اصلی را تکرار کند.
Blues Brothers 2000 (1998)
دنباله «بلوز برادرز» بدون حضور جان بلوشی، یک نسخه بسیار کمرمق محسوب میشود. با وجود حضور ستارگان موسیقی و تعداد زیاد قطعات موسیقایی، نبود کمدی اثرگذار و ردهبندی PG موجب شد فیلم نتواند انتظارات را برآورده کند.
Dirty Dancing: Havana Nights (2004)
این فیلم در واقع یک پیشدرآمد بر «رقص کثیف» است، اما ارتباط چندانی با نسخه اصلی ندارد. داستان عاشقانه سطحی در دل انقلاب کوبا و تنها یک حضور کوتاه از پاتریک سوویزی باعث شد فیلم نتواند میراث نسخه اصلی را ادامه دهد.
Son of the Mask (2005)
«پسر ماسک» یکی از بدترین دنبالههای تاریخ کمدی است. بدون حضور جیم کری و با داستانی عجیب درباره کودکی با قدرتهای ماسک، فیلم به یک اثر پر سر و صدا و بدون جذابیت تبدیل شد. این دنباله نمونهای از اثری است که بهتر بود هرگز تولید نشود.
Basic Instinct 2 (2006)
شریل استون پس از ۱۴ سال بار دیگر نقش «کاترین ترامل» را بازی کرد، اما فیلم بهدلیل داستان ضعیف، لحن بیش از حد اغواگرانه و کیفیت پایین تولید با شکست روبهرو شد. این دنباله نهتنها موفق نبود، بلکه میراث فیلم اول را هم تضعیف کرد.
