تا اوایل قرن بیستم، سینما جهانی سیاه‌وسفید بود. تصاویری از نور و سایه، بدون رنگ و گاه حتی بدون صدا، اما پر از خیال و احساس. با این حال، از همان روزهای نخست، رؤیای افزودن رنگ به تصویر ذهن فیلم‌سازان را تسخیر کرده بود. این رؤیا سرانجام در دهه‌ی ۱۹۰۰ میلادی با تلاش چند پیشگام جسور تحقق یافت و نقطه‌ی عطفی در تاریخ هنر هفتم رقم زد.
نخستین تلاش‌ها برای رنگ‌آمیزی فیلم
در نخستین سال‌های سینما، رنگ در فیلم‌ها به‌صورت دستی اضافه می‌شد. زنان و مردانی در آزمایشگاه‌ها فریم به فریم نوارهای سلولوئید را با قلم‌مو رنگ می‌کردند. یکی از نمونه‌های معروف این روش، فیلم «رقص پروانه‌ها» (Serpentine Dance) در سال ۱۸۹۹ است که توسط ادوارد ریمون ترنر (Edward Raymond Turner) ساخته شد.
اما این روش بسیار زمان‌بر، پرهزینه و ناپایدار بود؛ رنگ‌ها به‌سرعت محو می‌شدند و کیفیت یکسانی در سراسر فیلم نداشتند. بنابراین، مخترعان به دنبال روشی علمی‌تر برای ثبت رنگ‌های واقعی بودند.
ادوارد ریمون ترنر و تولد تصویر رنگی واقعی
ادوارد ریمون ترنر، عکاس و مخترع انگلیسی، نخستین کسی بود که ثبت رنگ واقعی روی فیلم متحرک را ممکن کرد. او در سال ۱۸۹۹ سیستم خاصی طراحی کرد که در آن با استفاده از سه فیلتر رنگی (قرمز، سبز و آبی) تصاویر را ثبت می‌کرد.
ترنر با دوربینی که خودش ساخته بود از مناظر طبیعی و زندگی روزمره فیلم‌برداری کرد — از جمله تصاویری از فرزندانش که با گل‌ها بازی می‌کردند و صحنه‌هایی از پرندگان. این فیلم کوتاه، که امروزه به عنوان نخستین فیلم رنگی جهان شناخته می‌شود، تا سال‌ها گم شده بود و در نهایت در سال ۲۰۱۲ توسط موزه ملی رسانه‌ی بریتانیا بازسازی و نمایش داده شد.
🎞️ عنوان فیلم: The World’s First Colour Moving Pictures
📅 سال تولید: ۱۸۹۹
👤 سازنده: ادوارد ریمون ترنر
🏴☠️ کشور: بریتانیا
از ترنر تا تکنیکالر: مسیر شکوفایی سینمای رنگی
پس از مرگ زودهنگام ترنر در سال ۱۹۰۳، شاگرد و همکارش فردریک مارشال لی (Frederick Marshall Lee) و بعدها جورج آلبرت اسمیت (George Albert Smith) راه او را ادامه دادند. اسمیت سیستم خود را با نام Kinemacolor در سال ۱۹۰۸ معرفی کرد. این فناوری اولین سیستم رنگی تجاری موفق در تاریخ سینما بود.
فیلم «بازدید از دریاسالار بزرگ ژاپن در انگلستان» (Visit of the Japanese Grand Fleet to England) محصول ۱۹۰۹ نخستین فیلم خبری رنگی جهان بود که با این روش ساخته شد. کمی بعد، فیلم بلند «The World, the Flesh and the Devil» (۱۹۱۴) نیز با استفاده از همین فناوری اکران شد.
اما نقطه اوج ورود رنگ به سینما، با معرفی سیستم Technicolor در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ رقم خورد — فناوری‌ای که با فیلم‌هایی مانند «جادوگر شهر اُز» (The Wizard of Oz, 1939) و «بر باد رفته» (Gone with the Wind, 1939) به اوج شکوه رسید و چهره سینما را برای همیشه دگرگون کرد.
چرا کشف فیلم رنگی ترنر اهمیت دارد؟
بازسازی فیلم ترنر در سال ۲۰۱۲ فقط یک اتفاق تاریخی نبود؛ بلکه یادآور این حقیقت است که نوآوری‌های بزرگ سینما همیشه از تخیل، آزمایش و جسارت آغاز می‌شوند. او در زمانی که دوربین‌ها هنوز ابتدایی بودند، رؤیای ثبت رنگ‌های واقعی را دنبال کرد و پایه‌گذار تحولی شد که بعدها جهان تصویر را رنگین کرد.
جمع‌بندی
