اخبار فیلم و سریال

«عصر معصومیت»؛ فیلم عاشقانه دنیل دی‌لوییس که سزاوار توجه دوباره است

با وجود شهرت جهانی و سابقه کاری کم‌تعداد اما گزیده‌کار دنیل دی-لوییس، یکی از آثار برجسته او در دهه ۹۰ کمتر از حد انتظار دیده شده است. این بازیگر که در فاصله سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۸۹ در چهار فیلم ظاهر شد و برای «پای چپ من» نخستین جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد، در سال ۱۹۹۳ نیز دو اثر سینمایی مهم را به‌طور هم‌زمان روی پرده داشت.

نخستین فیلم او در آن سال، «به نام پدر» به کارگردانی جیم شریدان، روایتگر داستان واقعی چهار مرد متهم اشتباه به بمب‌گذاری گیلفورد بود؛ فیلمی که تحسین گسترده منتقدان را برانگیخت و با وجود هفت نامزدی اسکار، تحت‌الشعاع موفقیت «فهرست شیندلر» قرار گرفت.

اما دومین فیلم دی-لوییس در همان سال، گرچه انتظار می‌رفت در اسکار بدرخشد و در نهایت نیز پنج نامزدی دریافت کرد، در بخش‌های اصلی نادیده گرفته شد. منتقدان بخشی از این کم‌توجهی را به «احساسات بیش از حد کنترل‌شده» نسبت دادند؛ تحلیلی که بسیاری از تحلیلگران امروز آن را نادرست می‌دانند.

این اثر، «عصر معصومیت» به کارگردانی مارتین اسکورسیزی، اقتباسی از رمان ادیت وارتون و یکی از تأثیرگذارترین آثار عاشقانه سینما محسوب می‌شود. فیلم در فضای نیویورک سال ۱۸۷۰، ساختارهای خشک و طبقاتی خانواده‌های ثروتمند را به تصویر می‌کشد؛ جایی که ازدواج بیش از هر چیز معامله‌ای اقتصادی است و عشق در اولویت قرار ندارد.


بازی دی-لوییس و نقش‌آفرینی گروه مکمل؛ عامل اصلی ماندگاری فیلم

دنیل دی-لوییس در نقش نیولند آرچر، وکیل موفقی از طبقه مرفه، ظاهر می‌شود که قرار است با می ولند (وینونا رایدر) ازدواج کند؛ پیوندی که بیشتر شبیه اتحاد خانوادگی است تا رابطه عاشقانه. ورود کنتس الن اولنسکا (میشل فایفر)، زن مستقلی که با معیارهای جامعه ناسازگار است، نظم این ازدواج برنامه‌ریزی‌شده را برهم می‌زند و روند داستان را به سمت تعارضات احساسی بدون اغراق و هیجان‌های سطحی می‌برد.

منتقدان بسیاری از جمله کارشناسان اسکار تأکید کرده‌اند که همین احساسات سرکوب‌شده و بیان پنهانِ تمایلات شخصیت‌ها نقطه قوت اثر است. اجرای دی-لوییس در کنار بازی درخشان رایدر و فایفر، و همچنین حضور بازیگران مکمل همچون جرالدین چاپلین، مایکل گاف و میریام مارگولیس، فیلم را به یکی از دقیق‌ترین و تاثیرگذارترین ملودرام‌های دهه ۹۰ تبدیل کرده است.

از منظر بصری نیز «عصر معصومیت» با طراحی صحنه دانته فررتی، طراحی لباس گابریلا پشکوچی و موسیقی پرحس و حال المر برنشتاین، تجربه‌ای سینمایی نزدیک به یک سفر تاریخی فراهم می‌کند.


جمع‌بندی

اگرچه «عصر معصومیت» در زمان اکران کمتر از شایستگی‌های خود مورد توجه قرار گرفت، اما اکنون بسیاری از منتقدان آن را یکی از بهترین آثار مارتین اسکورسیزی و یکی از عمیق‌ترین نقش‌آفرینی‌های دنیل دی-لوییس می‌دانند. تماشای دوباره این فیلم می‌تواند یادآور این حقیقت باشد که سینمای عاشقانه همیشه نیازمند نمایش اغراق‌آمیز احساسات نیست؛ گاهی سکوت و سرکوب، تأثیرگذارتر از فریاد هستند.
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا