یکی از جذابیتهای ژانر ترس آن است که فیلمها معمولاً تلاش نمیکنند قواعد این حوزه را از نو تعریف کنند؛ بلکه کافی است نمونهای مؤثر و درست از زیرژانر خود باشند، چه درباره خانههای تسخیرشده باشند و چه اسلشر یا فوند فوتیج.
این زیرژانرها معمولاً دورههایی دارند که به شدت مورد توجه قرار میگیرند و سپس فروکش میکنند، اما برخلاف تصور، هیچ زیرژانر ترسناکِ کارآمدی هرگز بهطور کامل نمیمیرد.
فوند فوتیج همزمان با گسترش استفاده از گوشیهای هوشمند و فرهنگ ثبت مداوم لحظات زندگی رشد کرد. اما وقتی ثبت ویدئو به یک رفتار روزمره تبدیل شد، تعداد آثار اصیل در این حوزه کاهش یافت و تنها مجموعههایی مانند «Paranormal Activity» و «V/H/S» به کار ادامه دادند. همین رکود باعث شده فیلم ترسناک مستقل «Man Finds Tape» که این ماه اکران شده، توجه ویژهای جلب کند؛ اثری که پل گندِرسمَن و پیتر اس. هال آن را نوشته و کارگردانی کردهاند و با ترکیب هوشمندانه انواع رسانهها، تجربهای کاملاً متفاوت ارائه میدهد.
این فیلم هر نوع مدیای تصویری را وارد داستان میکند؛ از دوربینهای خانگی و امنیتی گرفته تا ویدئوهای یوتیوب، فیلمهای موبایلی و حتی تصاویر حرفهای مستند. این تنوع نهتنها به یک ترفند تبدیل نمیشود، بلکه تأثیر ترس فیلم را نیز افزایش میدهد.
ترکیب بیسابقه فوند فوتیج، وحشت کیهانی و طنز تلخ اجتماعی
هرچند ساختار چندلایه فیلم نقطه قوت اصلی آن است، اما این ویژگی بدون یک داستان قدرتمند نمیتوانست مؤثر باشد. «Man Finds Tape» روایتی مرموز و غیرقابلپیشبینی ارائه میدهد که بهمرور لایههای تازهای از خود آشکار میکند.
فیلم در ظاهر مستندی است که «لین پیج» (کِلسی پریبیلسکی) درباره خانوادهاش و زادگاهش لَرکین تگزاس میسازد. برادر کوچکتر او، «لوکاس» (ویلیام مگنوسون)، نوار ویدئویی عجیب و تکاندهندهای پیدا میکند که او را در کودکی نشان میدهد. او این کشف را در قالب مجموعهای یوتیوبی با عنوان «Man Finds Tape» منتشر میکند؛ سریالی که بهسرعت وایرال میشود. اما زمانی که لوکاس علیه یک رهبر مذهبی محلی، «کشیش اندیکات کار» (جان گُلسون)، ادعایی مطرح میکند، او مجبور به پسگرفتن حرفهایش میشود و برنامه متوقف میگردد. لین به شهر بازمیگردد تا شخصاً تحقیق کند.
در نگاه اول، به نظر میرسد که این همان مسیر رایج فیلمهای فوند فوتیج باشد؛ یعنی مقدمهای طولانی با اوجی ناگهانی. اما این فیلم فراتر میرود و با ورود شخصیتی مرموز به نام «غریبه» (برایان ویالابوس)، مسیر روایت کاملاً تغییر میکند. حاصل، ترکیبی از وحشت فوند فوتیج، نقد اجتماعی به سبک استیون کینگ و تهدیدهای «وحشت کیهانی» است.
نوآوری اصلی «Man Finds Tape» در ساختار بیسابقه آن است
فیلم تنها به استفاده از رسانههای مختلف تکیه نمیکند؛ نوآوری اصلی در ساختار روایت است. بخش اصلی فیلم همان مستند لین است که شامل مصاحبه با شخصیتهایی است که در ماجرا حضور داشتهاند. این یعنی مخاطب از ابتدا میبیند چه کسانی زنده ماندهاند؛ رویکردی که در ظاهر میتواند تنش را از بین ببرد.
اما فیلمسازان با مهارتی کمنظیر کاری کردهاند که این ساختار نهتنها هیجان را کاهش نمیدهد، بلکه با القای حس مستندهای جنایی واقعی و سریهای وایرال اینترنتی، مرز میان واقعیت و تخیل را چنان محو میکند که حتی عناصر وحشت کیهانی نیز واقعیتر به نظر میرسند.
نتیجه نهایی، یکی از شگفتیهای سینمای مستقل ۲۰۲۵ است؛ فیلمی جاهطلب که ساختار متفاوتش کاملاً جواب داده و تجربهای کمنظیر ارائه میدهد. «Man Finds Tape» اکنون در برخی سالنهای منتخب در حال اکران است و همزمان نسخه دیجیتالی (VOD) آن نیز در دسترس قرار دارد.
