وینس گیلیگان، سازنده «Breaking Bad» و «Better Call Saul»، بیش از هر چیز بهعنوان خالق درامهای سنگین شناخته میشود؛ اما کارنامه او در «پروندههای ایکس» نشان میدهد ریشههایش در طنز تلخ و شوخطبعی تاریک است.
قسمتهایی مانند «Bad Blood» و «Small Potatoes» نشان از همین گرایش دارند. حتی فیلمنامههای سینمایی او مانند «Hancock» نیز حالوهوای طنزآمیز داشتهاند.
به همین دلیل، حضور جان سینا در قسمت ششم «Pluribus» یادآور روزهای اولیه گیلیگان است. این قسمت که توسط ورا بلاسی نوشته شده، نخستین نمونه طنز سیاه سریال نیست، اما قطعاً یکی از درخشانترین آنهاست. تضاد میان لحن دوستانه و سادهدلانه سینا با توضیحی هولناک درباره سرنوشت اجساد انسانها، صحنهای همزمان خندهدار و تیرهوتار خلق میکند.
«Pluribus» و نمایش تواناییهای کمدی جان سینا
انتخاب جان سینا برای چنین لحظهای هوشمندانه است. سینا ثابت کرده یکی از بازیگران ذاتاً مستعد کمدی است؛ او میتواند جذابیت و ادب ذاتیاش را با چاشنی تیرهای همراه کند که نتیجهای همزمان شیرین و شیطانی بهدست میدهد.
او میداند که اجرای جدی دیالوگهای تاریک، اثر طنز آنها را دوچندان میکند. از طرفی، ریتم بازیگری او کاملاً با فضای شاد و خوشظاهر دیگران هماهنگ است و همین حضور را طبیعیتر جلوه میدهد.
اینکه سینا نقش «خودش» را بازی میکند، لایهای دیگر به شوخی اضافه میکند. بهجز حضور شهردار واقعی آلبوکرکی در قسمت چهارم، سینا نخستین چهره مشهور بزرگی است که در سریال ظاهر میشود؛ و همین آشنایی با چهره او، حضورش را هم عجیبتر و هم تأثیرگذارتر میکند. این انتخاب، حس مرز مبهم میان واقعیت و تخیل را تقویت کرده و دنیای سریال را آشفتهتر جلوه میدهد.
در حالی که کارول گاهی شخصیتی تندخو و غیرقابلپیشبینی است، جهانی که او در آن گرفتار شده و پیشینه فرهنگی ما از داستانهای تهاجم بیگانگان، باعث میشود نگاهش قابلدرکتر شود. برای فهم ادامه مسیر، باید دید در قسمتهای باقیمانده فصل اول «Pluribus» چه غافلگیریهای دیگری در انتظار مخاطبان است.
