ترانه پایان فیلم سوپرمن جیمز گان چیست؟

فیلم جدید «سوپرمن» اشتراکات زیادی با دیگر آثار جیمز گان دارد. بله، این یک فیلم ابرقهرمانی است — ژانری که به نوعی به امضای گان تبدیل شده (و با توجه به نقش فعلی‌اش به‌عنوان مدیر استودیو دی‌سی، برای مدتی طولانی باقی خواهد ماند) — اما فراتر از آن، لحن، زیبایی‌شناسی و حس روایت فیلم نیز برای مخاطبانی که با آثار گذشته او آشنا هستند، بسیار آشناست. یکی از بارزترین ویژگی‌های فیلم‌های گان در این سال‌ها، استفاده‌ی هدفمند از موسیقی‌های مجاز و لایسنس‌شده برای تأکید بر لحظات خاص است.

این سنت در فیلم «سوپرمن» هم ادامه دارد. در یکی از صحنه‌های میانی، در حالی‌که «مستر تریفی» (با بازی Edi Gathegi) در حال نابود کردن یک پایگاه نظامی متعلق به لکس‌کورپ است، آهنگ “5 Years Time” از گروه «نوآ اند د وِیل» پخش می‌شود. اما در پایان فیلم و هنگام شروع تیتراژ پایانی، یک قطعه‌ی دیگر انتخاب شده است: ترانه “Punkrocker” از گروه سوئدی Teddybears با حضور «ایگی پاپ» به‌عنوان خواننده مهمان.

چرا انتخاب این آهنگ اهمیت دارد؟

این انتخاب به یکی از دیالوگ‌های کلیدی فیلم اشاره دارد. جایی که کلارک (با بازی دیوید کورنسوت) تلاش می‌کند لوئیس (با بازی ریچل برازناهان) را متقاعد کند که او «پانک راک» است. ادعایی که با خنده و تمسخر رد می‌شود. کلارک سپس با لحنی پدرانه می‌گوید:
«شاید مهربانی پانک راک جدید باشد.»

در پایان فیلم، سوپرمن روز را نجات می‌دهد — و برای این کار نیازی نیست از مهربانی‌اش دست بکشد. این پیام در سکانس کمدی پسا-تیتراژ نیز تکرار می‌شود، جایی که بار دیگر به مخاطب یادآوری می‌شود که کلارک، با همه قدرت‌هایش، همچنان یک پسر ساده‌دل و دوست‌داشتنی باقی مانده است. قهرمان؟ حتماً. پانک راکر؟ اصلاً!

آیا «Punkrocker» به اندازه انتخاب‌های موسیقایی معروف دیگر گان تأثیرگذار است؟

جیمز گان سابقه‌ای درخشان در استفاده از موسیقی‌های مجاز دارد و لحظاتی فراموش‌نشدنی در فیلم‌هایش با این قطعات خلق کرده است. به‌عنوان مثال:

• سکانس ابتدایی Guardians of the Galaxy با آهنگ “Come and Get Your Love” از Redbone

• صحنه‌ی اکشن آغازین Vol. 2 با آهنگ “Mr. Blue Sky” از ELO

• و البته سکانس پایانی Guardians of the Galaxy Vol. 3 با قطعه‌ی احساسی “Dog Days Are Over” از Florence + The Machine که پایانی لطیف و احساسی برای این سه‌گانه رقم زد — چیزی که MCU معمولاً فاقد آن است: پایان‌بندی واقعی و احساسی.

در مقایسه، استفاده از Punkrocker در فیلم «سوپرمن» احتمالاً به اندازه آن لحظات به‌یادماندنی تأثیرگذار نخواهد بود. اگر قرار بود چنین باشد، تا الان در فرهنگ عمومی ردپایی از آن می‌دیدیم. با این حال، این انتخاب همچنان سرگرم‌کننده و پرانرژی است و فیلم را با حسی مثبت و دلگرم‌کننده به پایان می‌رساند.