بهرام رادان، بازیگر باسابقه سینمای ایران، در یک گفت‌وگو به تشریح چالش‌های انتخاب نقش در دهه‌های دوم و سوم فعالیت حرفه‌ای پرداخت و تأکید کرد که مخاطبان مهم‌ترین عامل محدودکننده و در عین حال هدایت‌کننده مسیر بازیگری هستند. به عقیده او، بازیگران پس از مدتی ناگزیرند برای انتخاب‌های خود از دیدگاه و سلایق مخاطبان خط بگیرند.
شور دهه اول و محدودیت‌های نگاه مخاطب
رادان تفاوت میان سال‌های ابتدایی و ادامه فعالیت یک بازیگر را این‌گونه توضیح می‌دهد:
- دهه اول بازیگری با شور و هیجان فراوان همراه است؛ بازیگر تمایل دارد هر نقشی، از مکانیک گرفته تا خلبان، را تجربه کند.
- اما به‌تدریج در دهه دوم و سوم، بازیگر با محدودیت‌هایی درگیر می‌شود. رادان معتقد است که مهم‌ترین این محدودیت‌ها از سوی مخاطب اعمال می‌شود؛ جایی که “مخاطب به شما نشان می‌دهد که شما را در قالب چه نقشی دوست دارد.”
ریسک عبور از نقش‌های تأیید شده
به عقیده این بازیگر، اگر یک بازیگر بخواهد از نقشی که مورد تأیید و علاقه مخاطب قرار گرفته است، فاصله بگیرد، وارد یک “کار خطرناک” شده است. رادان بر این باور است که نظر اصلی و نهایی با مخاطب است و اوست که کیفیت یک بازیگر را تعیین می‌کند، حتی اگر منتقدان نظری متفاوت داشته باشند.
حرکت روی «لب مرز» چالش بزرگ بازیگری
بهرام رادان بزرگ‌ترین چالش خود در این مقطع از بازیگری را “حرکت روی لب مرز” می‌داند. به این معنا که با توجه به تصوری که مخاطبان از کارنامه او دارند، تلاش کند تا نقشی جدید را با زاویه مورد تأیید مخاطب همراه کند. این اقدام، به نظر او، یک چالش بزرگ است؛ زیرا بسیاری معتقدند که ایجاد چنین تعادلی امکان‌پذیر نیست.
قابل ذکر است که رادان سال گذشته با فیلم موفق «صبحانه با زرافه‌ها» روی پرده سینماها حضور داشت که این فیلم توانست به باشگاه ۱۰۰ میلیاردی‌ها بپیوندد.
