ادی مورفی، یکی از موفق‌ترین کمدین‌ها و بازیگران چهار دهه اخیر، با وجود کارنامه‌ای پُر از نقش‌های ماندگار، اعتراف کرده است که چند فرصت بزرگ را در مسیر حرفه‌اش از دست داده؛ فرصت‌هایی که شاید مسیر کاری او را دگرگون می‌کرد.
مورفی که فعالیت سینمایی خود را از سال ۱۹۸۲ و با فیلم «۴۸ ساعت» آغاز کرد، در گفت‌وگویی تازه با خبرگزاری آسوشیتدپرس از سه فیلم بزرگ یاد کرد که پیشنهاد حضور در آن‌ها را رد کرده و اکنون از این تصمیم‌ها پشیمان است. او گفت:
«بله، چندتا هست. گوست‌باسترز… قرار بود در آن بازی کنم اما قبول نکردم. ساعت اوج… آن را هم انجام ندادم. و چه کسی برای راجر رابیت پاپوش دوخت؟ این‌ها سه‌تای بزرگ‌اند که آرزو می‌کنم کاش انجام‌شان داده بودم. همه‌اشان فیلم‌های عظیم و موفقی شدند.»
فرصت‌های بزرگی که از دست رفتند
مورفی درست می‌گوید؛ هر سه فیلم، آثاری موفق و جریان‌ساز شدند.
«گوست‌باسترز» (Ghostbusters) بعدها به یک فرنچایز میلیارددلاری تبدیل شد. مورفی قرار بود نقش وینستون زددمور را بازی کند، نقشی که در نهایت به ارنی هادسون رسید. در سال ۱۹۸۴ که فیلم اکران شد، شهرت مورفی رو به اوج بود. با این حال او انتخاب کرد در «پلیس بورلی هیلز» بازی کند؛ انتخابی که آن فیلم را به یک موفقیت بزرگ تبدیل کرد.
بنابراین تصمیم او لزوماً اشتباه نبود، اما حضور در «گوست‌باسترز» همچنان می‌توانست تجربه‌ای تاریخی برایش باشد.
اما دو فیلم دیگر به‌ویژه «ساعت اوج» (Rush Hour) به نظر خود مورفی شاید فرصت‌های طلایی‌تری بودند. «ساعت اوج» با بازی کریس تاکر در کنار جکی چان، در سال ۱۹۹۸ بیش از ۲۴۵ میلیون دلار فروش داشت و دو ادامه نیز برای آن ساخته شد.
جالب اینجاست که مورفی در همان سال در فیلم «مرد مقدس» بازی کرد؛ اثری که یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های تجاری دوران حرفه‌ای‌اش محسوب می‌شود. شکست‌هایی که بعدها تنها با فیلمی همچون «ماجراهای پلوتو نش» قابل مقایسه بودند فیلمی که حتی به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های تاریخ سینما شناخته می‌شود.
یک انتخاب سخت برای هر بازیگر
سومین فیلمی که مورفی از رد کردنش افسوس می‌خورد، «چه کسی برای راجر رابیت پاپوش دوخت؟» (Who Framed Roger Rabbit) محصول ۱۹۸۸ است؛ فیلمی ماندگار به کارگردانی رابرت زِمِکیس که با ترکیب انیمیشن و لایواکشن، انقلابی در سینما به‌وجود آورد و ۳۵۱ میلیون دلار فروش جهانی داشت. نقش اصلی این فیلم در نهایت به باب هاسکینز رسید.
البته باید گفت هیچ بازیگری نمی‌تواند همیشه آینده یک پروژه را پیش‌بینی کند. بسیاری از بازیگران مشهور تصمیم‌های مشابه داشته‌اند؛ از جمله ویل اسمیت که پیشنهاد بازی در «ماتریکس» و «تلقین» را رد کرد یا مت دیمون که پیشنهاد حضور در «آواتار» را نپذیرفت و به گفته خودش، بزرگ‌ترین فرصت مالی زندگی‌اش را از دست داد.
با این حال، موفقیت‌های ادی مورفی غیرقابل انکار است
در نهایت، هرچند مورفی چند فرصت بزرگ را از دست داده، اما کارنامه‌اش نشان می‌دهد که این «حسرت‌ها» تأثیر جدی‌ای بر موفقیت او نگذاشته‌اند. فیلم‌های او تا امروز بیش از ۷ میلیارد دلار در گیشه‌های جهان فروخته‌اند و آثاری همچون «شرک ۲» و «پلیس بورلی هیلز» همچنان جزو محبوب‌ترین آثار سینمایی محسوب می‌شوند.
همزمان، مستند زندگی حرفه‌ای او با عنوان «Being Eddie» اکنون از نتفلیکس پخش می‌شود و نگاه تازه‌ای به مسیر طولانی و پرفرازونشیب این بازیگر ارائه می‌کند.
