پس از یک دهه غیبت، گور وربینسکی، کارگردان مطرح هالیوود، با فیلمی تازه به نام «Good Luck, Have Fun, Don’t Die» در جشنواره Fantastic Fest بازگشت؛ فیلمی علمی‌تخیلی، سرشار از طنز سیاه، اکشن و نگاهی انتقادی به رابطه بشریت با فناوری. این بازگشت با استقبال پرشور مخاطبان همراه شد و بسیاری آن را یکی از مهم‌ترین آثار ژانر در سال‌های اخیر می‌دانند.
کارگردانی که به جلوه‌های ویژه معنا می‌دهد
وربینسکی در کارنامه خود آثاری ماندگار همچون موس هانت، حلقه و انیمیشن برنده اسکار رنگو را دارد. او به‌عنوان کارگردانی شناخته می‌شود که از جلوه‌های ویژه به شکلی هنرمندانه استفاده می‌کند؛ کافی است به شخصیت دیجیتالی «دیوی جونز» در دزدان دریایی کارائیب اشاره کنیم که هنوز هم یکی از بهترین نمونه‌های گرافیک کامپیوتری در تاریخ سینما محسوب می‌شود.
پس از پروژه ناموفق ساخت یک موزیکال انیمیشنی برای نتفلیکس، او با این فیلم نشان داد که همچنان در بالاترین سطح توانایی قرار دارد.
داستانی عجیب در یک شامگاه عادی
فیلم در یک رستوران ساده لس‌آنجلس آغاز می‌شود؛ جایی که مشتریان مشغول صرف غذا هستند و هر کدام داستانی کوچک دارند. ورود سم راکول با ظاهری عجیب ــ ترکیبی از بی‌خانمان سایبرپانکی ــ همه‌چیز را تغییر می‌دهد. او ادعا می‌کند از آینده آمده تا داوطلبانی برای نابودی یک هوش مصنوعی سرکش بیابد؛ موجودی که تهدید به نابودی جهان کرده است.
ابتدا هیچ‌کس حرف‌هایش را جدی نمی‌گیرد، اما وقتی جزئیاتی دقیق و تکان‌دهنده درباره حاضران می‌گوید، پرسش‌ها آغاز می‌شوند: آیا او دیوانه است یا واقعاً با یک ماشین زمان آمده؟
ترکیب دیوانگی، طنز و آخرالزمان
فیلم از یک کمدی موقعیت به ماجرایی علمی‌تخیلی و پرهیجان تبدیل می‌شود که یادآور Repo Man است و در نهایت به دنیای پرآشوب Akira می‌رسد. لحن اثر پرجسارت و ترکیبی از طنز و نقد اجتماعی است؛ مشابه The Mitchells vs. The Machines، اما با نگاهی تیره‌تر به رابطه انسان و فناوری.
بازتاب تراژدی تیراندازی‌های مدارس
یکی از بخش‌های حساس فیلم، بازنمایی تیراندازی‌های مدارس در آمریکا است. فیلمنامه متیو رابینسون (Love and Monsters) نشان می‌دهد چگونه این فجایع در زندگی روزمره عادی‌سازی شده‌اند. از یک سو، معلمان و دانش‌آموزان در پناهگاه‌ها به‌سادگی در شبکه‌های اجتماعی وقت می‌گذرانند و پس از حادثه بی‌تفاوت به زندگی برمی‌گردند؛ از سوی دیگر، از چشم شخصیت جونو تمپل، درد عمیق از دست دادن یک کودک به تصویر کشیده می‌شود.
این دوگانگی با طنزی تلخ روایت می‌شود؛ گویی این فجایع به جلسات معمولی اولیا و مربیان شباهت یافته‌اند.
نقد مستقیم بر هوش مصنوعی و شبکه‌های اجتماعی
فیلم بارها تأکید می‌کند که رسانه‌های اجتماعی آغاز سقوط تمدن بوده‌اند و هوش مصنوعی پیام‌آور آخرالزمان است. این پیام در طول داستان با لحنی گزنده و طنزآلود منتقل می‌شود.
از واقعیت مجازی تا وحشت بدنی
در بخش پایانی، فیلم با بازی با مفاهیم شبیه‌سازی و واقعیت مجازی، تصاویری خلاقانه و گیج‌کننده ارائه می‌دهد. هرچند این قسمت کمی از انرژی روایت می‌کاهد و با گرایش به وحشت بدنی و گفت‌وگوهای متافیزیکی، یادآور Akira می‌شود، اما همچنان تماشاگر را با خود همراه نگه می‌دارد.
جمع‌بندی و امتیاز
«Good Luck, Have Fun, Don’t Die» کوچک‌ترین فیلم وربینسکی از زمان Mouse Hunt است، اما جاه‌طلبی و گستره ایده‌های آن همچنان در حد بلاک‌باسترهای بزرگ باقی مانده است.
🔹 امتیاز /Film: ۸ از ۱۰
🔹 تاریخ اکران عمومی: ۳۰ ژانویه ۲۰۲۶
بازگشت وربینسکی با این اثر نشان داد که او هنوز هم یکی از کارگردانان بزرگ و خلاق سینمای جریان اصلی است.
