قسمت هشتم سریال «بامداد خمار» یک تجربه متناقض بصری است؛ جایی که هنر طراحی صحنه و لباس در ترسیم فضای تاریخی قاجار به اوج میرسد، اما این دستاورد توسط ضعفهای فنی در فیلمبرداری و بازیگری خدشهدار میشود.
نقطه قوت درخشان: فضا و جزئیات تاریخی
آنچه در این قسمت بیش از هر چیز جلب توجه میکند، فضاسازی بینظیر است. بازسازی دقیق بازار، کوچههای قزوین، جزئیات محل کار نصیرالملک و مهمانی پر زرق و برق خانه عطاءالدوله، همگی چشمنواز هستند.
رعایت جزئیات در طراحی صحنه و لباس، همراه با نمایش آداب و رسوم آن دوره (مانند آداب مجالس زنانه و مراسم حنابندان)، نه تنها یک بستر بصری اصیل را فراهم کرده، بلکه بخشهایی کمتر دیده شده از فرهنگ قاجار را به نمایش میگذارد.
دوربین: عامل اصلی تخریب زیبایی بصری
متأسفانه، این طراحی صحنه غنی و نزدیک به واقعیت، قربانی فیلمبرداری ضعیف و ناپایدار شده است. استفاده بیش از حد از دوربین روی دست و حرکات بیهدف مانع از آن میشود که مخاطب بتواند بر روی جزئیات زیبای طراحی صحنه تمرکز کند.
برای مثال، در سکانس خرید محبوبه در بازار، فضای نوستالژیک بازار قزوین توسط لرزش مداوم دوربین از بین میرود. این مشکل در مهمانی خانه عطاءالدوله تشدید میشود، جایی که چرخشهای مکرر دوربین بر چهرهها و اجسام، به جای تأکید، به بیننده استرس وارد کرده و تمرکز او را از قاببندی و جزئیات صحنه دور میسازد. نیاز به نماهای ثابت (لانگشات و مستر) در سکانسهای حساس، با زومهای بیمورد و حرکتهای نامنظم دوربین جایگزین شده که بزرگترین ضربه فنی به کیفیت روایت است.
سقوط بازیگری: مورد منصور و ناهماهنگی لحن
یکی دیگر از نقاط ضعف مشهود در این قسمت، بازی ضعیف بازیگر نقش منصور است. اگرچه در قسمتهای قبل، بازی او زیر سایه بازیهای قوی هنرمندانی چون کیانیان و نظریه پنهان بود، اما در قسمت هشتم و در دیالوگهای رودرروی او با ترلان پروانه، اغراق بیش از حد، لحن تند و صدای بلند او به شدت آزاردهنده میشود. بازی او فاقد عمق احساسی لازم برای این شخصیت است.
علاوه بر این، برخی از شخصیتها از نظر نوع رفتار و ادای دیالوگها بیش از حد مدرن و امروزی به نظر میرسند که با بستر تاریخی سریال در تضاد است. ضعف در دیالوگنویسی که گاهی لحنی کتابی و تاریخی دارد و گاهی ناگهان لحنی کاملاً امروزی پیدا میکند، این ناهماهنگی را تشدید میکند.
جمعبندی
در نهایت، قسمت هشتم «بامداد خمار» در فضاسازی و بازسازی تاریخی موفق است، اما در ثبات فنی روایت، فیلمبرداری و انسجام بازیگری به شدت شکست میخورد. با این حال، به تصویر کشیدن دغدغههای زنان آن دوره و مظلومیت حقوق آنها در قالب عرف و فرهنگ سنتی، همچنان ارزش توجه دارد.
