در عصر حاضر که ژانر کمدی-رمانتیک دستخوش تحولات اساسی شده، فیلم “ماتریالیست‌ها” اثر سلین سانگ با رویکردی نوآورانه به بازتعریف این فرمول سینمایی پرداخته است. این اثر که دومین ساخته بلند سانگ پس از فیلم تحسین‌شده “گذشته‌ها” (۲۰۲۳) محسوب می‌شود، با ترکیب ظرافت‌های روایی و عمق روان‌شناختی، الگویی جدید از کمدی عاشقانه را ارائه می‌دهد.
ساختار روایی و تماتیک
داستان فیلم حول محور لوسی (با بازی خیره‌کننده داکوتا جانسون) می‌چرخد، مشاور ازدواجی حرفه‌ای که خود را از دایره روابط عاطفی خارج می‌داند. ورود هری (پدرو پاسکال در نقشی به یادماندنی)، مردی ایده‌آل از نظر معیارهای اجتماعی، و بازگشت جان (کریس ایوانز در اجرایی ظریف)، معشوق سابق لوسی، بافت روایی پیچیده‌ای را شکل می‌دهد. سانگ با مهارت، سه‌گانه عاطفی خود را از سطح کلیشه‌های مرسوم فراتر برده و به کاوشی ژرف در مفاهیم عشق، طبقه اجتماعی و هویت فردی می‌پردازد.
شکستن قالب‌های ژانری
فیلم‌ساز با زیرکی، انتظارات مخاطب از یک کمدی-رمانتیک متعارف را به چالش می‌کشد:
-
جایگزینی صحنه‌های کمدی فیزیکی با طنز موقعیت‌های انسانی
-
تبدیل کلیشه “مثلث عشقی” به بستری برای بررسی تضادهای طبقاتی
-
استفاده از نماهای طولانی و تمرکز بر سکوت‌های معنادار به جای دیالوگ‌های شعارگونه
-
پرداخت واقع‌گرایانه به شخصیت‌ها با تمام پیچیدگی‌های روان‌شناختی
زیبایی‌شناسی تصویری و بازیگری
شانگیر کیرشنر، مدیر فیلمبرداری فیلم، با نورپردازی طبیعی و ترکیب‌بندی‌های حساب‌شده، فضایی صمیمی و در عین حال سینمایی خلق کرده است. صحنه‌هایی مانند گفت‌وگوی لوسی و هری در رستوران با نور شمع، یا مواجهه عاطفی لوسی و جان در آپارتمان قدیمی، از لحظات به یادماندنی فیلم هستند. بازی سه نقش اصلی نیز در اوج ظرافت و حرفه‌گرایی قرار دارد:
-
داکوتا جانسون: ارائه‌ای چندلایه از زنی مستقل اما آسیب‌پذیر
-
پدرو پاسکال: خلق شخصیتی جذاب با عمق روان‌کاوانه
-
کریس ایوانز: فاصله گرفتن از نقش‌آفرینی‌های اکشن خود و ارائه‌ای ظریف و انسانی
نقد اجتماعی و فلسفه وجودی
سانگ در لایه‌های زیرین روایت، پرسش‌های اساسی مطرح می‌کند:
-
آیا عشق در جامعه سرمایه‌محور امروز به کالایی لوکس تبدیل شده است؟
-
چگونه ارزش‌های مادی بر روابط انسانی سایه افکنده‌اند؟
-
آیا می‌توان در دنیای مدرن، اصالت عاطفی را حفظ کرد؟
جایگاه در سینمای معاصر
“ماتریالیست‌ها” نه تنها ادامه منطقی مسیر هنری سلین سانگ را نشان می‌دهد، بلکه نویدبخش ظهور فیلمسازی با سبک و صدایی منحصربه‌فرد است. این فیلم با حفظ عناصر جذاب ژانر کمدی-رمانتیک، آن را به سطحی از بلوغ هنری و عمق محتوایی ارتقا می‌دهد که در سینمای امروز کمتر دیده می‌شود.
جمع‌بندی
