دنیل دی-لوئیس، بازیگر افسانه‌ای سینما، پس از هفت سال دوری، با فیلم «آنِمون» به پرده سینما بازگشته است. این فیلم که توسط پسر او، رونان دی-لوئیس، نوشته و کارگردانی شده، فرصت تماشای دوباره یکی از بزرگ‌ترین بازیگران نسل ما را فراهم می‌کند، اما به رغم بازی درخشان دی-لوئیس، «آنِمون» آن قدرت و تاثیرگذاری مورد انتظار را ندارد.
داستان فیلم ساده و در عین حال پرتنش است: ری استوکر (دی-لوئیس)، سرباز پیشین که بیست سال در تنهایی جنگل‌های شمال انگلستان زندگی کرده، با برادرش جِم (شان بین) دیدار می‌کند. این دیدار پر از سوءظن، غم و تنش است و نه با صمیمیت. در کنار آنها، نسا (سامانتا مورتون) و برایان (ساموئل باتملی) نیز حضور دارند، اما روایت فرعی آنها هیچ‌گاه به اندازه رابطه برادران، جذاب و کامل نیست.
یکی از ویژگی‌های شاخص فیلم، سکون و آرامش صحنه‌هاست. رونان دی-لوئیس با تمرکز بر بازیگران و حالات چهره آنها، فضایی تعلیق‌آمیز ایجاد کرده و بیننده را وارد دنیای خصوصی دو برادر می‌کند که نمی‌دانند چگونه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. در این میان، فیلمبرداری دقیق بن فوردسمن با مناظر مه‌آلود و فضاهای بسته، حس شاعرانه و هنری به تصاویر بخشیده است.
با ورود دیالوگ‌ها، فیلم برای لحظاتی جان می‌گیرد. دی-لوئیس با اجرای دو مونولوگ طولانی، بار دیگر توانایی خارق‌العاده خود را به نمایش می‌گذارد و شان بین نیز با اجرای جدی و واقع‌گرایانه خود، تعادل و عمق به رابطه برادران می‌دهد. این لحظات، نقاط اوج فیلم هستند و تأثیر عمیقی بر بیننده می‌گذارند.
با این حال، مشکل اصلی فیلم همچنان پابرجاست: فیلمنامه بیشتر به نمایش بازیگری و مونولوگ‌ها توجه دارد تا روایت داستانی پویا. بسیاری از سکانس‌ها به گفت‌وگوهای طولانی و تکرار گذشته‌ها محدود شده‌اند و حرکت داستان کند است. روایت فرعی نسا و برایان نیز هرچند بازیگران توانمندی دارند، اما کم‌اهمیت و کم‌عمق است و بخش‌های میانی فیلم را ضعیف کرده است.
فیلم تلاش‌هایی برای فضاسازی سوررئال دارد، اما این لحظات پراکنده و نیمه‌تمام باقی می‌مانند و جلوه‌ای تزئینی دارند. پایان فیلم با جمع‌بندی نسبی موضوعات اصلی همراه است، اما قدرت کافی برای جبران بخش‌های کند میانی ندارد.
در مجموع، «آنِمون» تجربه‌ای متوسط و نیمه‌موفق است. جلوه‌های بصری زیبا و بازیگری تحسین‌برانگیز دی-لوئیس و شان بین، فیلم را قابل تماشا کرده، اما برای کسانی که به دنبال روایت داستانی پرکششی هستند، ممکن است کمتر رضایت‌بخش باشد.
امتیاز: ۵/۱۰ (متوسط)
نقد بر اساس حضور در جشنواره فیلم نیویورک و بررسی فیلم توسط ComingSoon تنظیم شده است.
