اگرچه آثار ویلیام شکسپیر جاودانه‌اند، اما زندگی شخصی او همچنان در پرده‌ای از ابهام قرار دارد؛ آن‌قدر که حتی نظریه‌هایی درباره اینکه شاید او نویسنده واقعی نمایشنامه‌هایش نبوده مطرح شده است. بااین‌حال، تاریخ نشان می‌دهد شکسپیر سه فرزند داشته و پسرش «همنت» در کودکی از دنیا رفته است؛ نامی که شباهتش با «هملت»، مشهورترین اثر شکسپیر، پرسش‌های زیادی را درباره تأثیر این فقدان بر تراژدی بزرگ او ایجاد می‌کند.
رمان «Hamnet» نوشته مگی اوفارل با همین ایده شکل گرفته و اکنون با فیلمنامه‌ای از اوفارل و کارگردانی کلوئی ژائو به فیلم تبدیل شده است؛ اما در مرکز این روایت نه شکسپیر، بلکه همسرش قرار دارد زنی که در برخی منابع «اگنس» نامیده شده و فیلم نیز از همین نام استفاده می‌کند.
جسی باکلی در نقشی تکان‌دهنده و فراموش‌نشدنی
اگنس در فیلم با بازی جسی باکلی به شکلی خام، عاطفی و ویرانگر به تصویر کشیده شده است؛ بازیگری که در چندین صحنه با فریادها و چهره‌ای آکنده از اندوه، قلب تماشاگر را می‌لرزاند. او زنی متفاوت و منزوی است؛ پیوندی عمیق با طبیعت دارد و با گیاهان دارویی درمانگری می‌کند. دیدار او با شکسپیر جوان با بازی پال مسکال آغاز عشقی پرشور و تاثیرگذار است.
این زوج جوان تشکیل خانواده می‌دهند و صاحب سه فرزند می‌شوند: سوزانا و دوقلوها، جودیت و همنت. اما شکسپیر درگیر کار و جاه‌طلبی می‌شود و برای ساختن آینده، خانواده را ترک کرده و به لندن می‌رود. مرگ همنت، همان‌طور که تاریخ ثبت کرده، خانواده را در بحرانی عمیق فرو میبرد؛ اگنس در غمی بی‌پایان فرو می‌رود و شکسپیر زیر بار اندوه به انزوا و کار پناه میبرد.
پایانی که همه‌چیز را معنا می‌کند
«همنت» از سوی برخی منتقدان به «پورنوگرافی اندوه» تشبیه شده؛ زیرا در ظاهر روایت کم‌حجمی دارد و شخصیت‌ها احساسات خود را عمیقاً پنهان می‌کنند. اما ژائو با انتخاب‌های بصری هوشمندانه، از جمله صحنه‌هایی که طبیعت را همچون آینه روح اگنس نشان می‌دهد، غم و آشفتگی شخصیت‌ها را در سطحی شاعرانه به تصویر می‌کشد.
اوج فیلم در سکانس پایانی رقم می‌خورد؛ جایی که اگنس نخستین اجرای «هملت» را در تئاتر گلوب تماشا می‌کند. حضور نوح جوپ برادر بازیگر نقش همنت در نقش هملت، پلی عاطفی میان پسر از دست رفته و عنوان نمایشنامه می‌سازد. این صحنه چنان تکان‌دهنده و درخشان است که تمام روایت پیشین را توجیه می‌کند و یکی از ماندگارترین پایان‌بندی‌های سال محسوب می‌شود.
روایتی تلخ اما سرشار از امید پنهان
پال مسکال نیز در نیمه پایانی فیلم در نقش شکسپیرِ در هم شکسته هنرنمایی می‌کند، اما این جسی باکلی است که همچنان محور احساسی داستان می‌ماند؛ زنی که با زبان بدن و سکوت‌های سنگین، تصویری عمیق و انسانی از مادری داغدار ارائه می‌دهد.
موسیقی احساسی مکس ریختر به شدت بر اندوه فیلم می‌افزاید، اما «همنت» تنها تراژدی نیست؛ در دل روایت، جرقه‌هایی از امید و تأمل درباره معنای بودن، میراث انسانی و تأثیری که بر عزیزان‌مان می‌گذاریم دیده می‌شود.
و در نهایت، همان‌طور که شکسپیر نوشت: «باقی‌اش سکوت است.»
این فیلم با امتیاز ۸ از ۱۰، از ۲۶ نوامبر ۲۰۲۵ در برخی سینماها اکران می‌شود و از ۱۲ دسامبر به نمایش گسترده درخواهد آمد.
